Week 11-2019

10-3

Vandaag het laatste dagje op Guadeloupe. Ik bezoek nog het stadje Sainte Rose in het noorden. Daar is een klein vissershaventje. Verder is het een stadje als alle andere stadjes hier. Ik weet nu ook wat ik mis hier... Er is hier niet echt iets ouds wat de moeite waard is, weinig geschiedenis, oude gebouwen zoals in Europa. Dat ik dat nou pas de laatste dag pas besef. Verder bezoek ik de botanische tuin. Die is echt heel mooi. Heel veel planten, bloemen en bomen. Nog wat dieren. En mooi aangelegd. Ik pak de koffer in, maak de auto een beetje schoon en tank vast. Dan nog een laatste keer de zonsondergang en het is donker. Dat gaat heel snel hier. Morgen vertrek ik naar huis. Dat is nog een onderneming op zich. Want pas dinsdag om 11.00 Nederlandse tijd is de verwachte aankomsttijd op Schiphol. Nog een trein en bus en dan zal ik weer thuis zijn. Ook weer fijn. Bij Paul, bij mijn andere kind en de kleinkinderen en alle anderen die me lief zijn. Het mooie weer zal ik zeker missen. Ik hoor van Maud dat het een beetje sneeuwt en guur is,

Niet verkeerd om zo wakker te worden. Alhoewel ik moet zeggen dat ik niet zo goed heb geslapen van de golven.

In de botanische tuin.

Kerstster bij ons.

Dit was een cadeautje, op de laptop zag ik pas het hagedisje.

Nog een mooi uitzicht op een baai vanuit de tuin.

11 en 12 maart.

Natuurlijk heb ik ook nog wel wat te vertellen over de terugreis. Ik moet al heel vroeg op het vliegveld zijn dus om 3.30 uur gaat de wekker af. Helaas was er geen fatsoenlijk ontbijt geregeld ondanks mijn verzoek hierover al bij aankomst. Een oud croissantje en een banaan was alles wat ze me te bieden hadden. Nou dat heb ik maar niet mee genomen. Dus op naar het vliegveld. Maps.me ingesteld en rijden maar. Het is hier stikdonker 's-nachts, weinig straat verlichting en borden zijn al helemaal niet verlicht. Zo komt het dat ik ineens voor het hek sta bij de start/landingsbaan. Dat is niet goed, ik rij terug maar er zijn her en der opbrekingen en ik kan de snelweg niet meer vinden waar ik de laatste aanwijzing van het vliegveld heb gezien. Zo dool ik een poosje rond tot ik toch een man zie lopen. Ik probeer hem de weg te vragen, maar hij spreekt geen Engels en ik geen Frans maar ik rij de richting op die hij wijst. Nog steeds kom ik niet waar ik zijn wil. Ik vind het nu toch wel een beetje vervelend /spannend worden. Ik wil geen vliegtuig missen natuurlijk. Gelukkig heb ik wel een beetje extra tijd ingecalculeerd maar ik wil nu toch wel graag bij de ingang komen waar ik ook nog de huurauto moet terug zetten. Gelukkig zie ik nog iemand lopen op dit vroege uur. Maar weer vragen... is het dezelfde man!! We moeten er wel allebei een beetje om lachen. Ik weet hem met handen en voeten over te halen in te stappen en mij de weg te wijzen. Google translate erbij op de telefoon waar ik zijn wil en gelukkig komen we uiteindelijk daar waar ik moet zijn. Ik wil hem geld geven voor een taxi zodat hij terug kan gaan waar hij wezen moet maar daar wil hij echt niks van weten. Ik bedank hem uitgebreid, zet de auto op de afgesproken parkeerplaats en doe de sleutel in de bestemde brievenbus. Loop naar de terminal en check in. Zie zo de eerste beer is omgelegd, De koffer ben ik kwijt en het is tijd voor een broodje en kop thee. Kan nog net voor ik door moet naar de vertrekhal. Ik heb een beetje een omslachtige vliegreis, dat komt mede doordat ik een retourticket had tussen Nederland en Sint Maarten. Nu moet ik dus vanaf Guadeloupe via Dominica naar Sint Maarten, daar heb ik vijf uur wachttijd. Dan vlieg ik van Sint Maarten naar Parijs, weer drie uur wachttijd en dan door naar Amsterdam. In Dominica kan ik blijven zitten in het vliegtuig. Het duurt wel een uur voor de nieuwe passagiers aan boord komen. Geduld is een schone zaak. Er stapt een dame in die niet zo'n beetje overgewicht heeft, nee dit is er een met ontzettend overgewicht en waar ik al bang voor was... ze heeft de stoel naast mij. Ze ploft neer, ik voel me opveren om vervolgens klem tussen haar en het raampje te komen. 'Excuse me' zegt ze ook nog. Ik probeer er maar de humor van in te zien want eigenlijk is het ook hilarisch. Ze heeft een tussenstuk nodig om de veiligheidsgordel te verlengen want de gewone riem past haar niet. Ik zeg nog in mijn beste Engels dat we toch geen kant op kunnen, want niet alleen ik zit nu helemaal klem, zij kan al helemaal geen kant meer op. Onderwijl we vliegen zegt ze ook nog dat ze vliegangst heeft waarop ik haar als nuchtere Hollander zeg dat als we gaan we toch met z'n allen gaan. Moest ze vreselijk om lachen. Ze is onderweg naar Panama maar gaat in Sint Maarten een nachtje in een hotel omdat ze eerst van dit uurtje vliegen moet bekomen. Al met al de leukste reiziger waar ik naast heb gezeten tijdens alle vluchten. In Sint Maarten moet ik de koffer weer van de band halen en opnieuw inchecken en zelf ook weer het hele riedeltje ondergaan van handbagage uitpakken, schoenen, uit, riem af, horloge af etc. iedere keer wordt ik gefouileerd omdat ik een beugel in de bh heb... Zo wat heb ik een hoop geleerd deze vakantie. Voorlopig niet meer vliegen, wat een gedoe. Op de vlucht tussen Sint Maarten naar Parijs zit ik naast een vrouw uit de Ukraïne, daar heb ik dus ook geen boeiende conversatie mee maar ze is superslank gelukkig! In Parijs hoef ik niet de koffer te doen, die is gelukkig doorgelabeld naar Amsterdam. Maar wel in een soort metro/trein naar de andere vertrekhal, een heel stuk lopen en weer drie uur wachten. En natuurlijk weer het hele riedeltje van de handbagage, riem, horloge, schoenen uit, tas uitpakken etc. In Amsterdam aangekomen gaat het vlotjes, koffer is er binnen een half uur en je loopt er zo naar de trein, geen controles meer. Trein naar Arnhem, overstappen, trein naar Elst. In Elst staat gelukkig collega Klaas met lijn 35 klaar. Net op tijd want het is vertrektijd. Had ik het allemaal onder controle, lijn 35 stopt vlak bij mijn huis, is er een omleiding en moet ik alsnog in het dorp uitstappen en het stuk met de koffer achter me aan en de rugzak van tien kilo op mijn rug naar huis lopen. Moraal van het verhaal: reis lichtgewicht. Zeul niet al je cameraspullen mee, geen gewone boeken maar mijn e-reader, neem de helft minder kleding mee, was maar een keer vaker en zorg dat het afritsbaar en snel drogend is en één jurkje voor netjes.

Ik kijk terug op een mooie reis waarbij alles goed geregeld was door www.bontravel.nl Ik heb een kijkje genomen in het leven van Mathieu en Whitney dat was hartstikke leuk. Guadeloupe is een prachtig eiland wat zeker een bezoek waard is. Nu ben ik weer veilig thuis, ook weer fijn maar wat is het koud hier!!

Onderweg van Guadeloupe naar Sint Maarten moet ik even een traantje wegpinken als ik over Sint Eustatius vlieg...